Na de HAVO wil ik misschien wel groepsleider worden bij Almata.
“Ik vind het heel belangrijk dat ik de mensen om me heen kan vertrouwen. Dan hoef ik mijn gevoelens niet op te kroppen, maar kan ik erover praten. Ik had veel aan mijn hoofd. Bij Almata heb ik geleerd om te praten en om mijn agressie in toom te houden.” Alexander heeft veel verschillenden mentoren gehad, maar verbleef altijd op dezelfde groep van Almata. In totaal heeft hij maar liefst 56 andere jongeren meegemaakt.
Richard, zijn huidige mentor, vertelt dat hij het belangrijk vindt om niet het gedrag van de jongere te veroordelen, maar hem of haar juist veel aandacht te geven als er iets niet goed gaat. “Alleen zo kom je er achter wat er aan de hand is. Jongeren mogen falen. Dat is niet erg. Ik wil ze mijn vertrouwen geven. Je moet het zien als een ladder. Je doet drie stappen vooruit en als er iets niet goed gaat, een of twee achteruit, Maar je bent wel altijd vooruit aan het gaan. Zo leer van situaties.” Alexander herkent dat. “Vooruitgang wordt hier gezien en is iets waar je je vast aan kan haken.” Hij herinnert zich de eerste vrijheid die hij kreeg nog goed: het buitenzetten van de vuilniszak. “Ik mocht dus alleen naar buiten, zonder begeleiding. Dat vond ik heel bijzonder, want het betekende dat ik vertrouwen kreeg.” Alexander heeft lange tijd onbeperkte vrijheden gehad totdat hij de fout in ging. “Blowen. Dat was een domme keuze van mij. De vrijheden werden bevroren en ik moest ze weer opnieuw opbouwen.”
Perspectief
Alexander is wel eens weggelopen uit Almata. “Ik maakte foute beslissingen. Dat zie ik nu wel.” Zijn mentor Richard: “Ik vond het jammer dat hij die keuzes maakte. Hij liep weg omdat hij geen zicht op perspectief had. Daar hebben we over gepraat. We hebben uitgezocht wat hij nodig heeft. De vrijheden die hij had opgebouwd werden daarna bevroren maar heeft hij inmiddels weer opgebouwd. Ik ben trots op hem.” Alexander vertelt dat het weglopen gebeurde vanuit zijn afwerende en impulsieve kant. Richard: “Misschien ook wel je gekwetste kant. Je was teleurgesteld omdat je geen zicht had op perspectief. Nu berust je er meer in.”
Plezier
Bij Almata is ook ruimte voor plezier. Alexander: “Tijdens de breekweken, als we vrij zijn van school, doen we altijd leuke activiteiten. We sparen ook voor mentoruitjes en dan gaan we iets leuks doen. Schaatsen, trampoline springen of naar het klimbos. Ook in de groep kunnen we het heel gezellig hebben. Ik zit het langst van de groep bij Via Almata, dus ik heb inmiddels ook wel een bepaalde rol gekregen. Als anderen uitdagen of vervelend doen, ga ik daar niet in mee. Er is een drukke jongen. Daar wil niemand mee koken. Dan doe ik dat.” Richard: “Alexander is een stabiele factor op de groep. Hij geeft onbewust goed zijn grenzen aan. De anderen weten precies wat ze aan hem hebben. Als er een conflict is, bemoeit hij zich er niet mee.”
Aandacht
“Richard is een goeie groepsleider maar hij kan af en toe wel ‘preken’,” vertelt Alexander. Richard lacht. “Dat klopt. Ik wil de jongeren veel aandacht geven, hen niet afkappen en uitleggen waarom ik iets vind.” Richard haalt veel voldoening uit het werken met de jongeren. “Ik ben blij als we de scherpe kantjes ervan af kunnen halen, waardoor de jongeren meer bewuste keuzes kunnen laten maken.” Hoe ziet Alexander zijn toekomst? “Ik ga naar een open groep en ik wil graag terug naar mijn oude school om de HAVO af te maken. En daarna? Misschien wel groepsleider worden op Almata.”