Ik heb geleerd om grenzen te stellen.

De derde dag dat ik er was, drukte iemand op de alarmknop. Terwijl ik alleen maar om uitleg vroeg! Aan de ene kant is het wel goed dat ze streng zijn, want het gaat om de veiligheid van de jongeren. Aan de andere kant zijn de regels over telefoon- en televisiegebruik wel erg streng, vind ik.”

Lauwtje vertelt dat ze meer regels accepteert. “Het allerbelangrijkste is dat er goed naar jongeren wordt geluisterd. Soms is er miscommunicatie tussen de groepsleiders. Dan zijn ze bijvoorbeeld vergeten om een, voor mij heel belangrijk, mailtje te sturen. Ze beseffen dan niet hoe belangrijk dat is voor de jongere. Ze moeten meer meedenken.”

“Ik durfde ook eerst niet veel omdat ik bang was om gepest te worden. Je moet ook oppassen dat je, omdat je op verlof mag, niet gebruikt wordt als loopjongen. Dat andere jongeren vragen of je sigaretten voor ze meeneemt. Ik heb geleerd om grenzen te stellen. Dat is moeilijk, want soms ben je bang om buitengesloten te worden en dan doe je maar mee terwijl je dat eigenlijk niet wil. Maar daar ben ik nu heel duidelijk in. Nee, ik neem niks mee!”

“Ik twijfel nog wat ik ga doen als ik weg ga bij Almata. Open groep of naar huis. Ik wil graag aan de kassa zitten, of lasser worden of op een vrachtwagen, dat lijkt me ook mooi. Als ik op een open groep zit, moet ik mij ook aan de regels houden natuurlijk. Ik heb echt doelen nodig om niet de fout in te gaan. En als ik de fout inga, heeft dat consequenties. Dat snap ik wel, maar ik vind dat ik wel lang heb moeten wachten tot ik meer vrijheden kreeg bij Almata. Het is heel belangrijk dat je vertrouwen krijgt. Als je bijvoorbeeld koffie mag halen en het eten mag brengen, betekent dat heel veel voor je. Dan is er vertrouwen en dat geeft je een fijn gevoel.”

“Als ik bij Almata weg ben, zal ik nog wel eens op bezoek komen. Ik heb nu een vriendje. Die heeft hier ook gezeten. We zaten laatst aan tafel thuis en toen begon hij over de afwerende kant. Doe normaal, zei ik. We zitten niet bij Almata!”